Laatste voorstelling ER WAS EENS voor de uitbraak van de Corona-crisis.

Op 9 februari jongstleden werd theatergezelschap Nieuwe majStro gedwarsboomd in haar plannen een voorstelling te geven voor de ‘dochters van Maria en Joseph’ in Nuland. Om elf uur verzamelde de groep zich bij het Inloopschip om zich voor te bereiden op het bezoek aan de zusters. Op de parkeerplaats stonden twee busjes van de MO klaar: één voor de kostuums, de decorstukken en de rekwisieten en de andere voor de spelers. Op dat moment stond er niet meer dan een stevige bries, niets om over naar huis te schrijven, maar de voorspellingen waren voor de rest van de dag niet erg rooskleurig. Storm Ciara zou stevig huis gaan houden en iedereen die niet per se de weg op moest werd geadviseerd om thuis te blijven. Heel terecht ontstond dus de vraag of wij onze missie niet moesten afblazen. Telefoons werden tevoorschijn gehaald en diverse bronnen geraadpleegd. Niet dat we daar iets mee opschoten, want elke site had een andere voorspelling! Onze toneelknecht, totaal niet geïnteresseerd in welk digitaal gebeuren dan ook, stond tijdens onze tweestrijd met zijn handen op zijn rug uit het raam te staren. Nadat hij enige tijd op de ballen van zijn voeten had staan wippen en de beide busjes had aanschouwd, draaide hij zich naar ons om.
‘Er staat er een met een lekke band,’ deelde hij laconiek mede.
Ondanks verwoede pogingen een oplossing voor dit probleem te vinden, hadden we nóch de deskundigen nóch het benodigde materiaal om dit te realiseren. Toen dan ook nog de eerste ferme rukwind het gebouw op zijn grondvesten deed schudden, bliezen we de hele zaak af.

Enkele weken later gingen we in de herkansing en reisden we alsnog af naar Nuland. De zusters heetten ons van harte welkom in hun prachtige klooster. Op weg naar de ruimte waar wij ons konden omkleden, passeerden we een prachtige kas waarin een schitterende Amaryllis in volle bloei stond. De zuster die ons vergezelde was er duidelijk trots en begon te glunderen toen we er foto’s van wilden nemen. Nog terwijl we bezig waren met het opbouwen van ons decor, stroomde de ruime zaal al vol met oudere zusters, de meesten met een rollator of rolstoel. In tegenstelling tot enkele collega’s van het ‘moederhuis’ in Den Bosch zijn de dames van Nuland allemaal in burger. Op mijn belangstellende vraag waarom ze geen habijt dragen, kreeg ik als antwoord: ‘kind, dat is toch allang achterhaald! Het is trouwens ook lastig met autorijden.’

De voorstelling liep als een trein. Onze prinses Petronella moest weliswaar op het laatste moment een minder geschikte tekst inslikken, maar speelde haar rol met verve. Ze gooide haar gouden bal over met de bejaarde vrouwen die daar duidelijk veel plezier in hadden. De koning en de koningin, hij een tikkeltje onverschillig, zij behoorlijk hautain en bazig, overtroffen zichzelf en acteerden de sterren van de hemel. De wolf en Roodkapje wekten vertedering op, maar de kikker was duidelijk de favoriet van het publiek. Met zijn dwaze pasjes en zijn kikkerstem zorgde hij regelmatig voor grote hilariteit. Toen tenslotte de ontknoping kwam en Assepoester per ongeluk de kikker tot prins kuste, ging er een zucht van ontroering door de zaal.
De klapper kwam echter toen prinses Petronella besefte wat er aan haar verwende neusje voorbij was gegaan. Haar verontwaardigde gegil vulde de hele zaal, tot groot vermaak van de zusters die openlijk zaten te grinniken. Er kwam geen einde aan het applaus.

Na afloop van de voorstelling was er natuurlijk koffie met wat lekkers en ook tijd voor een praatje met onze tevreden toeschouwers. Theatergroep majStro kijkt terug op een bijzonder geslaagde middag en hoopt met een volgend stuk zeker Nuland weer aan te doen.

Ingrid Levens,

acteur majStro
30 april 2020